Του Στέφανου Ανδριάνη*
Η κρίση του χρέους έβγαλε στην επιφάνεια με δραματικό τρόπο τη βαθύτερη παρακμή θεσμών και αξιών στη χώρα.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα διατυμπανίζει ότι η χώρα χρειάζεται νέο παραγωγικό μοντέλο και ανάπτυξη.
Όμως η ανάπτυξη παραμένει μέχρι σήμερα ως ευχολόγιο, γιατί καμιά πολιτική δύναμη δεν έχει παρουσιάσει συνολικά μελετημένο και αξιόπιστο στρατηγικό σχέδιο για το αύριο της χώρας. Σε προηγούμενα άρθρα έχω διατυπώσει την άποψη ότι αυτό οφείλεται στην ανεπάρκεια της συντριπτικής πλειονότητας των παρόντων προσώπων του πολιτικού φάσματος να σχεδιάσουν την αναδιάρθρωση της χώρας και την έξοδο από την κρίση. …..
Για την ανεπάρκεια των πολιτικών να διαχειριστούν αποτελεσματικά τα κοινά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το μέρος της ευθύνης του ψηφοφόρου που –κατά πλειονότητα- ψήφιζε ως αντιπροσώπους του στη βουλή πρόσωπα με κύρια εξειδίκευση στην πελατειακή σχέση και όχι ικανούς για την ευνομούμενη δημοκρατία.
Βέβαια την κύρια ευθύνη φέρουν οι πολιτικοί, οι οποίοι έκρυβαν από τους πολίτες με επιμέλεια ότι δανειζόταν και φόρτωναν με καταστροφικό χρέος τη χώρα, για να πληρώνουν το ‘’λογαριασμό’’ του τραπεζιού ‘’που τρώγαμε όλοι μαζί’’.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη πολλοί αυτοπαγιδευμένοι ψηφοφόροι μέσα στην πελατειακή σχέση με τους πολιτικούς, πολλοί πολίτες έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι η κύρια αιτία του κατήφορου είναι η μετριοκρατία που κυριάρχησε και κυριαρχεί στο πολιτικό σύστημα και δευτερευόντως οι ‘’συνομωσίες’’ των ξένων κατά της χώρας.
Όμως, η κρίση που έφερε η πελατειακή-στρεβλή δημοκρατία είχε και παράπλευρα θετικά παράγωγα που είναι ευκαιρία να αξιοποιηθούν. Όπως πχ.
Α. Έσπασε μια από τις πιο ισχυρές βάσεις της πελατειακής σχέσης μεταξύ ψηφοφόρου και πολιτικού. Οι πυκνές ουρές στα πολιτικά γραφεία των κομμάτων και των πολιτικών για τη λίστα αναμονής για ρουσφετολογικούς διορισμούς στο δημόσιο, είναι παρελθόν.
Τα πολιτικά πρόσωπα δεν μπορούν πλέον να κρατούν δέσμιο και εξαρτημένο τον ψηφοφόρο στην τοξική μέγγενη των διορισμών στο δημόσιο.
Β. Δημιουργήθηκε μια νέα γενιά με ένα ασύγκριτα μεγαλύτερο ποσοστό πτυχιούχων επιστημόνων, σε σύγκριση με προηγούμενες γενιές.
ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΩΜΕΝΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ
Η αξιοποίηση όμως αυτής της νέας γενιάς έχει δυσκολίες γιατί η ειδικά η πληθώρα νέων επιστημόνων δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας ή με βάση τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς ανταγωνισμού.
Προέκυψε κατά κύριο λόγο, γιατί οι υπουργοί παιδείας με τη σύμφωνη γνώμη ή την ανοχή και του λοιπού πολιτικού συστήματος ‘’έσπειραν’’ αλόγιστα ΑΕΙ και ΤΕΙ, σε όλη τη χώρα, που παρήγαγαν με ‘’βιομηχανικό’’ τρόπο ειδικότητες επιστημόνων, χωρίς να ασχολείται κανένας για το πώς και που θα απορροφηθούν. Σ΄ αυτό βέβαια συνέβαλε και στο ότι παρασύρθηκαν πολλές ελληνικές οικογένειες στο κυνηγητό ενός ‘’χαρτιού’’ για τα παιδιά, ως εφόδιο για διορισμό στο δημόσιο.
Όπως ήταν επόμενο η κρίση οδήγησε σε μια τρομακτική αύξηση της ανεργίας κατά κύριο λόγο αυτής της νέας μορφωμένης γενιάς η οποία βλέπει το μέλλον της, μέσα σε μια κατεστραμμένη παραγωγική βάση, με απαισιοδοξία.
Θα μείνει η απασχόληση αυτής της γενιάς, στους αυτοματισμούς της όποιας ανάπτυξης της χώρας ή της διεθνούς αγοράς;
Από τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα, τα πρόσωπα του σημερινού πολιτικού συστήματος κατά συντριπτική πλειονότητα, δεν είναι σε θέση να δρομολογήσουν την αναδιάρθρωση της χώρας και τη διαφορετική πορεία που χρειάζεται μέσα στην οποία θα βρει και την τύχη της η νέα γενιά;
Χρειάζεται σοβαρός εμπλουτισμός με διαφορετικού ‘’ποιού’’ πρόσωπα στα πολιτικά κόμματα που προσβλέπουν στην εξουσία. Πιο ηθικά, πιο ικανά, πιο αποτελεσματικά.
Η υποχρέωση να αναδειχτούν τέτοια πρόσωπα ανήκει στην ίδια την κοινωνία που οφείλει να το απαιτήσει.
(Βλέπε σχετική πρότασή μου σ’ αυτήν την ιστοσελίδα, στο άρθρο ‘’ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ …χωρίς Γουδή 1909 ή 1922 για την Αξιοκρατία στην Εξουσία)
Η νέα γενιά, χρειάζεται εκπαιδευτική ανάπλαση εξειδίκευσης, για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της αναπτυξιακής προσπάθειας που χρειάζεται η χώρα. Ενδεικτικά μερικοί τομείς να στραφεί είναι:
1. Νέες τεχνολογίες αιχμής (ενέργεια, πληροφορική, βιοτεχνολογία κ.λπ.)
2. Ποιοτικός πολύμορφος τουρισμός ετήσιας διάρκειας με την αξιοποίηση των κλιματολογικών και περιβαλλοντικών πλεονεκτημάτων της χώρας, τόσο στις ορεινές όσο και στις νησιωτικές περιοχές.
3. Αναδιάρθρωση της ελληνικής γεωργίας, και στροφή σε νέες καινοτόμες καλλιέργειες, τυποποίηση, εξωστρέφεια στην εμπορεία κ.λπ..
Η απαιτούμενη εκπαιδευτική ανάπλαση εξειδίκευσης της νέας γενιάς είναι χρέος της πολιτείας και φυσικά και της εκπαιδευτικής κοινότητας που της αναλογεί μέρος αυτού του χρέους προς τον ελληνικό λαό.
* Ο Στέφανος Ανδριάνης είναι Αντισ/γος ε.α , Πολιτ. Μηχανικός,
