Του Στέφ. Ανδριάνη*
Έχουν περάσει σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τον τουρκικό ζυγό.
Εν τούτοις διατηρείται και επαναλαμβάνεται συχνά κυρίως από πολιτικά πρόσωπα, ότι ‘’Φταίνε οι τέσσερεις αιώνες σκλαβιάς στους Τούρκους’’, ως δικαιολογία για πολλές από τις πολιτικές στρεβλώσεις και τη γενικευμένη ροπή προς άνομες συμπεριφορές από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα.
Φυσικά οι συνθήκες δουλείας, διαμόρφωσαν ιστορικά στον ελληνικό λαό τέτοιες στάσεις κοινωνικής συμπεριφοράς και οικονομικής λειτουργίας, ώστε να …. καταφέρει να επιβιώσει και να αντιδράσει στη συνέχεια στην εξουσία του Τούρκου κατακτητή.
Η μακροχρόνια σκλαβιά ήταν επόμενο να αφήσει αρνητικά κατάλοιπα βιωμάτων, εθισμών και συμπεριφορών που παραμείναν και μετά το τέλος της.
Π.χ. Οι πάσης φύσεως παραγωγοί έκαναν τα αδύνατα δυνατά να κρύβουν τα προϊόντα ή τα εισοδήματά τους για να μη πληρώνουν φόρους στον κατακτητή. Αυτή η τακτική συνεχίστηκε και μετά, γιατί η μετέπειτα εξουσία δεν ασκήθηκε από ένα οργανωμένο κράτος δικαίου. Η νέα κρατική αρχή, για πολλούς και σύνθετους λόγους δεν καλλιέργησε στο λαό τις νέες πολιτικές συμπεριφορές που αντιστοιχούσαν στις νέες συνθήκες ελευθερίας και ευνομούμενης δημοκρατίας.
Φυσικά δεν είναι εύκολη η αποκατάσταση, αλλά σε κάθε περίπτωση τα διακόσια χρόνια μετά την απελευθέρωση είναι πολλά.
Μπήκε άραγε η ροπή προς περιφρόνηση του νόμου και καχυποψία προς κάθε εξουσία, στο ‘’αίμα’’ και στο DNA του Έλληνα και είναι αδύνατο να αφαιρεθούν;
Δεν μπορεί άραγε κανένα πολιτικό σύστημα, καμιά παιδεία, κανένας μηχανισμός ελέγχου εφαρμογής των νόμων και λογοδοσίας να οδηγήσει σταδιακά τη χώρα στην κατηγορία των ευνομούμενων χωρών, όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές κατάφεραν μετά τη φεουδαρχία;
ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Η ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Παραθέτω στη συνέχεια κάποιες αντικειμενικές καταγραφές που δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι σύμφυτο με τον πολίτη αυτής της χώρας, ως κληρονομική βαριά παθογένεια από την τουρκοκρατία, αλλά συνέπεια κυρίως της αναξιοκρατίας που κυριάρχησε (πλην σύντομων ιστορικών περιόδων) στη συνέχεια στην πολιτική ζωή της χώρας.
Α) Οι Έλληνες που εγκαθίστανται για δουλέψουν και να ζήσουν σε χώρες με καθεστώς ευνομούμενης δημοκρατίας, συντονίζονται πολύ σύντομα στη λειτουργία των εκεί νόμων. Η παραβατικότητα τους δεν ξεπερνά το μέσο επίπεδο της αντίστοιχης χώρας.
Β) Περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες, οι οποίοι χρειάστηκε να συντονιστούν και να πειθαρχήσουν στους νόμους, στις κανονιστικές διατάξεις και στις ρυθμίσεις τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, το έπραξαν σε πρωτοφανή έκταση και συνέπεια προκειμένου, όπως και έγινε, να διεξαχθούν με επιτυχία και να μην εκτεθεί η χώρα ως ανίκανη.
Γ) Πως λειτούργησαν οι κοινωνίες στα Ιόνια νησιά που δεν κατακτήθηκαν ποτέ από την Οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά υπήρξαν κτήσεις της Βενετίας και της Μεγ. Βρετανίας που αντίθετα με την ανατολίτικη μορφή εξουσίας, είχαν δυτικού τύπου κρατική οργάνωση και λειτουργία; Σε σύγκριση με την υπόλοιπη χώρα που τουρκοκρατήθηκε, όχι μόνο οι εκεί κοινωνίες έχουν πιο υπεύθυνη στάση απέναντι στο κράτος, αλλά εκεί παρουσιάστηκε και το μεγαλύτερο πανελλαδικά ποσοστό χαρακτηρισμένων ‘’τυφλών’’ στα χαρτιά, για παράνομη οικονομική είσπραξη από το Ελληνικό δημόσιο. (σ.σ. Η αποικιοκρατική εκμετάλλευση λαών από τη Μεγ. Βρετανία ανάμεσα στις πολλές καταστροφές και την υστέρηση ανάπτυξης, άφησε και μια θετική εμπειρία για τη μετέπειτα οργάνωση της λειτουργίας του κράτους στις πρώην κτήσεις της, όπως π.χ. στην Κύπρο)
Με βάση τα παραπάνω, μένουν στον αναγνώστη του παρόντος τα εξάγει τα συμπεράσματα αν είναι μύθος ή όχι, ότι φταίει η τουρκοκρατία για τη διαχρονική κακοδαιμονία της πολιτικής στη χώρα.
Σήμερα η χώρα συνεχίζει να κυριαρχείται από μια γενικευμένη αναξιοκρατία, από την πολιτική μέχρι τη διοίκηση, η οποία είναι και η κυριότερη αιτία της κρίσης, όπως έχει αναλυθεί σε προηγούμενα άρθρα της ιστοσελίδας.
Φυσικά καμιά κοινωνία στον κόσμο όση ευνομούμενη δημοκρατία κι αν έχει επιτύχει, δεν έχει κατορθώσει να αποτρέψει πλήρως τα σκάνδαλα και να εξαλείψει εντελώς τη διαφθορά.
Οι διαφορές ανάμεσα στις χώρες για το θέμα, είναι ποσοτικές και ποιοτικές. Και η χώρα μας δυστυχώς είναι πολύ χαμηλά στη λίστα της ευνομίας.
Η αξιοκρατία στην εξουσία με παρέμβαση του ίδιου του λαού, είναι το πρώτο βήμα και θεμέλιο, για την απαιτούμενη μεγάλη αλλαγή πορείας.
* Ο Στέφανος Ανδριάνης είναι Αντισ/γος ε.α , Πολιτ. Μηχανικός
