Του Στέφ. Ανδριάνη*
Ολοένα και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών προσώπων που συνθέτουν το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν έχουν τις ικανότητες να οδηγήσουν τη χώρα έξω από την κρίση και να θεμελιώσουν το αύριο μιας σύγχρονης Ελλάδας.
Και πως άλλωστε να αποκτηθεί η σχετική γνώση και εμπειρία, αφού διαχρονικά, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα: πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί, συνδικαλιστές και κρατικός μηχανισμός, ασκούσε εξουσία με εκμαυλιστικό λαϊκισμό και διασπάθιζε εισαγόμενο χρήμα με πελατειακά κριτήρια. Είτε χρήμα δανικό, είτε –ακόμη χειρότερα- το δωρεάν της ΕΕ που …….προοριζόταν για την αγροτική ανάπτυξη.
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ
Οι όποιες αντιδράσεις των κυβερνήσεων απέναντι στην τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα, δεν ήταν απέναντι σε ένα κακό ή λάθος σχέδιο που έφεραν οι δανειστές. Μη έχοντας ως χώρα (κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις) κανένα σοβαρό και ρεαλιστικό μεσο-μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο αναδιάρθρωσης, οι κατά περίπτωση και εκ του προχείρου σπασμωδικές αντιδράσεις στις πράγματι σκληρές απαιτήσεις της τρόικα, περιορίστηκαν στο να περισωθεί ότι είναι δυνατό από το πελατειακό κράτος, που το ίδιο το σύστημα είχε δομήσει επί δεκαετίες.
Ήταν εμφανές εξαρχής ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ έχοντας μπροστά τους -για πρώτη φορά- χρεωκοπία χώρας του ευρώ, έστειλαν την τρόικα το 2010 χωρίς συγκεκριμένο ή δοκιμασμένο σχέδιο, αλλά με κάποιες πρώτες ρητές εντολές: πηγαίνετε, βάλετε μαχαίρι στις δαπάνες και μετά βλέπουμε. Τα μνημόνια ήταν η καταγραφή ακριβώς αυτής της πρόθεσης και όχι σχέδιο ανάταξης της χώρας.
Η ευθύνη να καταστρωθεί σχέδιο αναδιάρθρωσης και εξόδου από την κρίση, ως βάση προτάσεων για διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ήταν κατ’ εξοχήν υποχρέωση της χώρας και όχι της τρόικα. Ούτε υπήρξε τέτοιο, ούτε υπάρχει!
Οι πολίτες αιφνιδιασμένοι από τα σκληρά και βίαια μέτρα των μνημονίων, αντέδρασαν με την ψήφο τους στις διαδοχικές εκλογές του 2012, σε μεγάλη έκταση τιμωρητικά εναντίον των δυο κομμάτων που θεωρούν υπεύθυνα για τη χρεωκοπία της χώρας.
Όμως παρά τις κομματικές ανακατατάξεις που οι ίδιοι οι πολίτες επέφεραν, σήμερα δεν δείχνουν ικανοποιημένοι και τα ποσοστά των αναποφάσιστων εξακολουθούν να είναι μεγάλα.
Η ανεργία που σαρώνει αλλά και το γεγονός ότι εξαντλείται και το όποιο απόθεμα ‘’λίπους’’ υπήρχε και αναδιανεμόταν μέσα στην ελληνική οικογένεια, εντείνουν την ψυχοπολιτική κοινωνική σύγχυση.
Η ΑΚΡΙΤΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΙΜΩΡΟΥ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ
Η θολή και καταθλιπτική ατμόσφαιρα αυξάνει συνεχώς τον αριθμό των πολιτών που μέσα στην απογοήτευσή τους παθητικοποιούνται και αδρανούν απέναντι στη διαρκή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Παράλληλα δεν φαίνεται να πείθονται από τα κόμματα που μάχονται τα μνημόνια, τα οποία θεωρούν ότι δίνουν, είτε από αριστερά είτε από δεξιά, υποσχέσεις παλαιάς κοπής χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής έχει καταλήξει να διοχετεύει την αυξανόμενη αγανάκτηση των πολιτών, στην απαίτηση τουλάχιστον να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για τη κρίση της χώρας.
Η επικέντρωση στην αναζήτηση τιμωρού, έστρεψε και εξακολουθεί να στρέφει άκριτα πολλούς προς τη Χρυσή Αυγή.
Πολλοί πολίτες απελπισμένοι και πικραμένοι, χωρίς να προέρχονται πολιτικά από την ελληνική ακροδεξιά ή να είναι φασίστες, υποστήριξαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη ΧΑ με βασικό κριτήριο την υπόσχεση για τιμωρία των υπεύθυνων της κρίσης.
Φυσικά, η αναζήτηση ευθυνών για τη χρεωκοπία της χώρας είναι αυτονόητη, πλην όμως είναι αδιέξοδο το να αναζητούμε άκριτα τιμωρό ίσα ίσα για να ‘’ξεδώσουμε’’ ή ακόμη και να αποενοχοποιηθούμε υποσυνείδητα, (αρκετοί) επειδή διαπράξαμε το λάθος να ψηφίζουμε επί 10ετίες εκπροσώπους, ικανούς όχι να δομήσουν και να λειτουργήσουν μια σύγχρονη χώρα, αλλά ως εργαλεία στην εξουσία για χρήση προσωπική- ρουσφετολογική.
Το στρώμα των πολιτών που δεν ανήκει στον ιδεολογικό φασιστικό χώρο αλλά στρέφεται προς τη ΧΑ, δυστυχώς δεν προβληματίζεται παραπέρα:
α. Αν μπορεί απλά και μόνο η όποια τιμωρία να δώσει αυτόματα διέξοδο στα αδιέξοδα της χώρας,
β. Αν διαθέτουν τα σημερινά πολιτικά πρόσωπα της ΧΑ, πέρα από την ικανότητα να ‘’βιαιοπραγούν’’ και άλλες, επί πλέον γνώσεις και ικανότητες (αόρατες μέχρι σήμερα) να βοηθήσουν ώστε να οδηγηθεί η χώρα σ΄ ένα σύγχρονο αύριο και,
γ. Από το γεγονός ότι δεν υπάρχει -έστω και μία- σύγχρονη, αναπτυγμένη και μη προβληματική ευρωπαϊκή χώρα που η κοινωνία της να έχει αναζητήσει στην ιστορία της, πολιτική παρέμβαση από πρόσωπα με φυσιογνωμία όπως αυτή της ΧΑ.
(η εξαίρεση από τον κανόνα της Γερμανίας του Χίτλερ έχει αναλυθεί στο άρθρο μου ‘’Η τοξική πολιτική κληρονομιά των δικτατοριών’’ που δημοσιεύτηκε στην εφημ. ‘’Χανιώτικα Νέα’’ και στην παρούσα ιστοσελίδα μου
Η ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Η άποψή μου είναι ότι ένας από τους βασικούς λόγους συσσώρευσης των διαχρονικών προβλημάτων και του εγκλωβισμού της χώρας στο σπιράλ της από μακρού παρακμής είναι διότι διαχρονικά ψηφίζουμε –ως πλειονότητα- με λάθος κριτήρια τα πρόσωπα που μας εκπροσωπούν. Από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού μας μέχρι το δήμο και τη βουλή.
Εννέα στα δέκα από τα πρόσωπα του παρόντος πολιτικού συστήματος τα οποία εμείς ως πολίτες αναδείξαμε ή ανεχθήκαμε, δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν τίποτε καλύτερο απ’ ότι είδαμε μέχρι σήμερα.
Για την άλλη, τη νέα πορεία της χώρας και την αναζήτηση των όποιων ευθυνών για την κρίση με όρους ευνομούμενης δημοκρατίας, χρειάζονται άλλα πρόσωπα: πιο ηθικά, πιο σοβαρά, πιο ικανά και πιο αποτελεσματικά. Δεν είναι μεν πολλά μέσα στη χώρα, αλλά οπωσδήποτε υπάρχουν σ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Η προώθησή τους είναι ευθύνη κυρίως του ίδιου του πολίτη. Αν όχι, η χώρα θα συνεχίσει να αρμενίζει στραβά μέχρι ενδεχομένως και την ”ξέρα”.
* Ο Στέφανος Ανδριάνης είναι Αντισ/γος ε.α , Πολιτ. Μηχανικός.
