Δύο σοβαρές αλλαγές στην κοινωνία σπρώχνουν την πολιτική κινητικότητα.

vΦωτό άρθρων

Του Στέφανου  Ανδριάνη*

Η πολιτική κινητικότητα που ξεκίνησε στο εκλογικό σώμα από τις εκλογές του Μαΐου 2012 φαίνεται να εντείνεται, δείγμα ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών στο παρόν πολιτικό σύστημα δεν αποκαθίσταται.

Το ποσοστό πολιτών που κλείνουν κατάμουτρα το τηλέφωνο στις εταιρίες δημοσκοπήσεων είναι μεγάλο, όπως μεγάλο είναι και το ποσοστό εκείνων που  δηλώνουν  …………..αναποφάσιστοι.  Εύκολα στην καθημερινότητα διαπιστώνεις την αναζήτηση του καινούργιου από την κοινωνία.

 

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ανατράπηκαν -εν πολλοίς-  δύο από τις αιτίες που τροφοδοτούσαν την πολιτική δικομματική σύγκρουση και πόλωση ανάμεσα στους  πολίτες:

Α)    Εξασθένησαν τα σκληρά αντιδεξιά και αντιαριστερά αντανακλαστικά που κυριάρχησαν στη χώρα για πάνω από μισό αιώνα.  Σε επίπεδο κοινωνίας η πολιτική αντιπαλότητα, ανάμεσα στους δυο μεγάλους χώρους της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, έχει πολύ πιο ήπια χαρακτηριστικά.

Β)   Κόπηκαν (εξ ανάγκης, λόγω διακοπής των δανεικών)  σε μεγάλο βαθμό  οι πελατειακές εξαρτήσεις του πολίτη από τους πολιτικούς, πράγμα που άμβλυνε επίσης τη ροπή των πολιτών για σύγκρουση και πόλωση.Είναι νωπές ακόμη οι μνήμες, που μάζες πολιτών  παρασυρμένες από τις κομματικές ηγεσίες στον δικομματικό διπολισμό, αντιμάχονταν ‘’στα καφενεία’’,  όχι μόνο για ιδεολογικούς λόγους αλλά και για να βρεθεί το κόμμα και  ο ‘’ψηφοτσιφλικάς’’- προστάτης  στην εξουσία και  να …ανταποδώσει  τα υπεσχημένα ρουσφέτια, με δανεικά.

Σήμερα η ίδια κοινωνία έχει υποστείλει τις σημαίες σύγκρουσης και πόλωσης. Τις κρατούν πλέον μόνο κάποιες ηγεσίες κομμάτων στο πλαίσιο μνημόνιο – αντιμνημόνιο, χωρίς όμως τη δυναμική  να  ξαναβάψουν  τα καφενεία της χώρας με πολιτικά χρώματα όπως στο παρελθόν.

 

Η ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ‘’ΠΟΤΑΜΙ’’;

Η μεγαλύτερη κινητικότητα που δημιούργησαν οι νέες συνθήκες, εμφανίζεται στον κεντροαριστερό χώρο.  Έχει γίνει πραγματικά ένα μαιευτήριο,  με τόσους πολλούς τοκετούς μάλιστα που πολλοί αμφιβάλλουν αν μπορεί  να συντηρήσει ξεχωριστά, όλα τα ‘’γεννήματα’’.  Κινητικότητα υπάρχει και στον κεντροδεξιό χώρο αλλά πολύ πιο υποτονική. (Τα υπαρκτά προβλήματα της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς ακόμη και στις ώριμες ευρωπαϊκές δημοκρατίες, μέσα στις συνθήκες παγκοσμιοποίησης,  δεν είναι του παρόντος).

Μέσα στη γενική κινητικότητα έκανε την εμφάνισή του το κόμμα του κ. Σταύρου Θεοδωράκη ‘’Το Ποτάμι’’.

Δεν θα σταθώ στις συνομωσιολογίες γύρω από τη δημιουργία του κόμματος.  Θα σχολιάσω μόνο, ότι δεν παρουσίασε κανένα πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας, όπως κατήγγειλαν όλα σχεδόν τα λοιπά  κόμματα.

Μήπως είναι υποκριτικό;  Έχω διατυπώσει πολλές φορές σε άρθρα μου στα ‘’Χαν. Νέα’’ και στην παρούσα προσωπική μου ιστοσελίδα, τη θέση ότι ενώ όλα  σχεδόν τα πολιτικά κόμματα,  κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων, μιλούν συνεχώς για στρατηγικά σχέδια αναδιάρθρωσης, στην πράξη το μόνο που έχουν παρουσιάσει είναι πλούσια και ατελείωτα προεκλογικά προγράμματα και κυβερνητικές προγραμματικές εξαγγελίες, πολύ ωραία θεωρητικά μεν, πλην όμως με ρεαλισμό αξίας μιας …..πεντάρας.

Άρα Το Ποτάμι από άποψη προγράμματος θεωρώ ότι μέχρι σήμερα δεν υστερεί και πολύ από τα άλλα κόμματα.  Τι ήταν όμως το κάτι παραπάνω που έκανε θετικό ‘’κλίκ’’ σε πολλούς πολίτες;

 Μια φράση ‘’κλειδί’’,  ήταν εκείνο που κατά τη γνώμη μου που τράβηξε πάνω του το ενδιαφέρον από την πρώτη μάλιστα παρουσία του, με τη βοήθεια βέβαια και της συμπαθητικής φυσιογνωμίας του κ. Θεοδωράκη.

Αντιγράφω:

‘’… Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο δεν μπορούν – φάνηκε!- να της δώσουν νέα ορμή. Ποιος να τους εμπιστευθεί; Μέχρι χθες ζούσαν μόνο για το ρουσφέτι. Οι μίζες έγιναν συνώνυμο της πολιτικής. Κάποιοι συμμετείχαν, κάποιοι δεν αντέδρασαν.

Ας κάνουν λοιπόν στην άκρη…’’

Δεν χρειαζόταν να πει και πολλά περισσότερα για να τον δουν κατ’ αρχήν θετικά, όσοι πραγματικά πιστεύουν ότι η χώρα πρέπει να κάνει μια καινούργια αρχή με καινούρια πρόσωπα.  Και είναι ομολογουμένως πάρα πολλοί!

Τα υπόλοιπα παραδοσιακά κόμματα και οι παραδοσιακοί πολιτικοί, ακόμη κι αν καταλαβαίνουν αυτή τη απλή αλήθεια, δεν θα την αποδεχτούν εύκολα γιατί είναι δέσμιοι του αρτηριοσκληρωτικού παρελθόντος τους.  Εξ ου, και η δηλητηριώδης αντίδραση.

 

ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ, Ο ΠΟΛΙΤΗΣ

Εκτιμώ ότι ο κ. Θεοδωράκης και το εγχείρημα του, αλλά και όποιοι άλλοι αναλάβουν παρόμοιες πρωτοβουλίες, θα κριθούν και θα αξιολογηθούν σύντομα από τους πολίτες, με βάση:

1.Την αξιοπιστία, το ρεαλισμό και την πειστικότητα της πρότασης για τη μεγάλη αλλαγή πορείας της χώρας δηλ ενός σχεδίου κατ’ αρχήν για την αναδιάρθρωση του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου (τι και πως ακριβώς θα γίνει) και χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και,

2. Το πόσο καινούργια, άφθαρτα και αποτελεσματικά πρόσωπα θα αγωνιστούν γι’ αυτή τη μεγάλη αλλαγή πορείας.

Σε τελευταία ανάλυση θεωρώ ότι ο κ. Στ. Θεοδωράκης, κατ’ αρχήν δικαιούται του κριτήριου της ειλικρίνειας!

Αν στην πορεία, επαληθευτούν οι πάμπολλες συνωμοσιολογίες που κυκλοφορούν ή αν αποδειχτεί μη ικανός για το εγχείρημα, τότε το ‘’ψέμα θα έχει κοντά ποδάρια’’, όπως αποδείχτηκε και για άλλους.

 

*  Ο Στέφανος  Ανδριάνης είναι Αντισ/γος ε.α , Πολιτ. Μηχανικός,

   πρώην αιρετός της αυτοδιοίκησης  ν. Χανίων.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *