Διεθνοποίηση ΤΩΡΑ, δύο τουρκικών προκλήσεων κατά του δυτικού πολιτισμού, μέσα στις δυτικές κοινωνίες. …………………………………………………………………………………………………………………… Internationalization now, directly within Western Societies of two Turkish offencive challenges against western civilization.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣH ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ

Όλες οι ιστορικές δυτικές αυτοκρατορίες, έχουν γίνει πρώην.

Αρκετές, κατάφεραν εφαρμόζοντας ήπιες μορφές ισχύος, όπως προχωρημένη επιστήμη και τεχνολογία, ισχυρές οικονομικές δυνατότητες κα., να διατηρήσουν επιρροή και οικονομικές δραστηριότητες, σε πρώην κτήσεις-αποικίες.

Η Τουρκία, είναι επίσης πρώην αυτοκρατορία, η οποία κατέρρευσε  πριν ένα αιώνα, -νομοτελειακά-  ως ‘’μεγάλος ασθενής’’. Τις τελευταίες 10ετίες είναι η μοναδική πρώην αυτοκρατορία που έχει ξεκινήσει και εντείνει  αυτοκρατορική επιστροφή μέσα από αναθεώρηση συνθηκών  και με κύριο μέσο εξάπλωσης το …σπαθί του Μωάμεθ. 

Προφανώς στερούμενη …άλλων, τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι η απροκάλυπτη χρήση ή απειλή χρήση ένοπλης βίας, η προπαγάνδα και η θρησκεία.

Τούτο συνιστά ιστορικής διάστασης  πισωγύρισμα στον πολιτισμό, πράγμα που δεν φαίνεται να αξιολογούν ανάλογα όλες οι δυτικές κυβερνήσεις.

Η Ελλάδα ήταν εκείνη που πρώτη έπρεπε να έχει διαγνώσει και να ενημερώνει τις δυτικές κοινωνίες για το σταδιακό ‘’χτίσιμο’ της νέο-οθωμανικής επιστροφής.

Σημειώνω  ότι ο νέο-οθωμανισμός, στην εθνικιστική του εκδοχή, καταγράφηκε ακόμη από τις 10ετίες ’80 και ’90 από  κορυφαίες δυτικές δεξαμενές σκέψης. Πρώτα του … βήματα ήταν Κύπρος 1964 και 1974, διεκδικήσεις στο Αιγαίο από το 1976, Ίμια 1996 και Βόρειο Ιράκ.

Το πολιτικό Ισλάμ  άντεξε τις διώξεις των κεμαλιστών και εισέβαλε  με αντιδυτική ορμή στο σύστημα εξουσίας -επί Ερντογάν-  μετά το 2002.

Η  θεοκρατική ισλαμική αντίληψη επέστρεψε και επικάθισε πάνω στον εθνικισμό που είχαν διογκώσει οι κεμαλιστές στην εποχή τους ως αντίβαρο, σφυρηλατώντας  τον ισλαμο-εθνικισμό.

Υπαρκτά είναι και τα  αταβιστικά χαρακτηριστικά κατακτητή, στο συλλογικό υποσυνείδητο της πλειονότητας, όπως  παραδέχονται ακόμη  και Τούρκοι διανοούμενοι:  ‘’διαπερνά (σσ. τους Τούρκους) κουλτούρα και νοοτροπία κατάκτησης και μ’ αυτό το πρίσμα συνεχίζουν να  βλέπουν το κράτος τους μέσα στον κόσμο’’,  Ahmet Kabaklı, (σημαντικός Τούρκος διανοούμενος, 1924 – 2001).

Αυτά ήταν τα κοινωνικά συστατικά που χτίστηκε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, το ισχυρό κοινωνικό έρεισμα της  επιθετικής νέο-οθωμανικής επιστροφής.

Η κοσμική αντίληψη συντηρείται μεν σε περιορισμένα κοινωνικά στρώματα στα  δυτικά παράλια, Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα πλην, με μειωμένη ισχύ παρέμβασης.

Το τουρκικό σουνιτικό πολιτικό Ισλάμ σε τρεις γραμμές (ενδεικτικά):

  • «Ο εθνικός μας στρατός ανήκει στον οίκο του προφήτου…», δήλωση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ακάρ, τον Ιούνιο 2018 στα Ίσπαρτα.
  • Η εμβληματική παρουσία του ανώτατου Ιμάμη Ερμπάς με το ‘’σπαθί του Μωάμεθ’’ στον Άμβωνα της Αγίας Σοφίας στις 24/7/2020.
  • Το πνεύμα των στίχων «Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας … οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας …» από ποίημα του Ziya Gökalp, που απήγγειλε δημοσίως ο ίδιος Ερντογάν το 1997.

Η συχνή χρήση από την κοινωνία αλλά και από ηγετικά πρόσωπα (μαζί και του Ερντογάν) της μισαλλόδοξης  φράσης “απομεινάρια του σπαθιού” (kılıç artıği), υποδηλώνει  ότι η ανάμνηση της χρήσης του γιαταγανιού είναι ζωντανή από γενιά σε γενιά και αφορά σε όσους απέμειναν από τις γενοκτονίες αλλά και  στους απογόνους τους Αρμένιους, Έλληνες κλπ.

Στην Τουρκία του ….σπαθιού αναφέρθηκε χωρίς διπλωματικές φιοριτούρες και ο  Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, σε συνέντευξή στις 3/1/2019 στο Newsmax.     Πομπέο: ‘’Αποχωρώντας από τη Συρία θα διασφαλίσουμε ότι οι Τούρκοι δεν θα σφάξουν (slaughter) τους Κούρδους……».

Η υποστήριξη των δυτικών προς τον Ερντογάν, εναντίον των κεμαλιστών, ήταν υπέρμετρη από το 2002 μέχρι το 2009, αφού άφηνε υποσχέσεις ότι θα διαμορφώσει ένα μετριοπαθές συνεργάσιμο μουσουλμανικό κράτος. Δεν δικαιώθηκαν.

Αργά αλλά σταθερά, η Τουρκία εξελίχτηκε σε χώρα με εντεινόμενη επιθετικότητα, βασισμένη σε ισχυρό  ισλαμο-εθνικισμό, με συνεχώς αυξανόμενη στρατιωτική ισχύ και με ‘’αέρα’’ αυτοκρατορικής επιστροφής. Πραγματικότητα που αντικειμενικά θα ασκεί πίεση και σε οποιαδήποτε επόμενη ηγεσία.

Για το ορατό μέλλον ο πολιτισμός της κοσμικότητας, της δημοκρατίας και της συνείδησης του διεθνούς δικαίου στην Τουρκία, θα είναι terra incognita

Πόσο αξιόπιστες λοιπόν μπορεί να είναι συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με τις  χώρες της Δύσης;  Μπορούν να διεξάγονται με βάση τα δυτικά πρότυπα επίλυσης διαφορών  στη βάση του διεθνούς δικαίου;  Αμφίβολο. Αυτό βέβαια είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η Δύση.

Ο κρίσιμος προβληματισμός σήμερα της χώρας μας είναι το αν η Τουρκία ‘’καταδεχτεί’’ να περιορίσει τις όποιες συζητήσεις για  μια λιγότερη ή περισσότερη επήρεια σε ΑΟΖ κάποιων νησιών και ακόμη περισσότερο -σε ασυμφωνία – αν θα δεχτεί παραπομπή στο ΔΔ Χάγης.

Φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο, όπως δύσκολο είναι επίσης και για τη χώρα μας να αρνηθεί τον διάλογο, τουλάχιστον σε διερευνητικές επαφές.

Μόνο αν ασκηθεί  πίεση  από ΗΠΑ και ΕΕ πάνω από το επίπεδο των τουρκικών  στρατιωτικο-οικονομικών αντοχών, σε συνδυασμό με ελληνική δυναμική αποτροπή, θα αναγκαστεί η Άγκυρα  να περιορίσει την ατζέντα μόνο στις ΑΟΖ. (Εκτιμώ ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος ο Ερντογάν να συγκρουστεί με τη Δύση, σύμφωνα με τις ….προφητείες του Huntington, παρ’ ότι  μάλλον φαίνεται να τον διαβάζει).

Προβληματική και αόριστη η έξωθεν ‘’βοήθεια’’ από δυτικές κυβερνήσεις.

Η επαρκής  έξωθεν παρέμβαση είναι επί του παρόντος αμφίβολη, γιατί καθ’ ένα από τα ισχυρά δυτικά κράτη αξιολογεί διαφορετικά τους κινδύνους από την στρατιωτική ισχυροποίηση της ισλαμο-εθνικιστικής πλέον και αναθεωρητικής Τουρκίας, πράγμα που αντανακλάται και στις αποφάσεις ή μη αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Η πιο κοντινή κόκκινη γραμμή στις …όποιες ελληνικές, είναι εκείνη της Γαλλίας.

Η πιο απομακρυσμένη  φαίνεται να είναι της Γερμανίας, η οποία δεν θεωρεί ως σοβαρή απειλή στα στενά κρατικά της συμφέροντα, μια Τουρκία, ‘’κουμανταδόρο’’ στους ενεργειακούς πόρους και στη ναυσιπλοΐα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως τη θεωρεί η Γαλλία.

ΔΥΟ ΜΕΙΖΟΝΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Οι κοινωνίες μπορούν να έχουν και σήμερα -όπως και στο παρελθόν- λόγο και ρόλο παρέμβασης.

Είναι υποχρέωση του ελληνισμού να απευθυνθεί στις δυτικές κοινωνίες για δύο μείζονες τουρκικές προκλήσεις, απέναντι στο δυτικό πολιτισμό.

Η ιστορία δείχνει ότι στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων οι κυβερνήσεις συζητούν με κύριο κριτήριο τα  εθνικά συμφέροντα.

Όμως, τα ιστορικά δίκαια είναι πάντα παρόντα, πλην, δεν γίνονται εύκολα δεκτά ως διαπραγματευτικά επιχειρήματα,  όπως είχε διαπιστώσει και ο Ελ. Βενιζέλος 100 χρόνια πριν.

Το μεγάλο φιλελληνικό κίνημα από τις δυτικές κοινωνίες του 18ου  αιώνα, θεωρούσε ιστορικό δίκαιο να ελευθερωθεί και να διατηρηθεί ελεύθερο αυτό που η Δύση  θεωρούσε ανέκαθεν λίκνο του πολιτισμού της επιστήμης  και της δημοκρατίας της.

Πρόσφερε ακόμη και αίμα στον ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα, παρά την αρχικά αρνητική θέση των κυβερνήσεων της Ιεράς συμμαχίας.

Θεωρώ ότι ήταν προέκταση αυτής της αντίληψης και οι δυο επιστολές συμπαράστασης στα δίκαια της Ελλάδας, που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα από προσωπικότητες  Βρετανίας και Γαλλίας.

Σ’ αυτήν ακριβώς τη συνείδηση του ιστορικού δικαίου, μπορεί και πρέπει να απευθυνθεί και σήμερα ο ελληνισμός, (όχι εμπλοκή της  κυβέρνησης)  ξεδιπλώνοντας μια ολοκληρωμένη και ευρηματική εκστρατεία  με ευθεία αναφορά στις δυτικές κοινωνίες, υπενθυμίζοντας  ιστορικές υποχρεώσεις τους απέναντι σε δύο κύριες προκλήσεις απέναντι στο δυτικό πολιτισμό, από την ένοπλη επιθετική επιστροφή του νέο-οθωμανισμού.

Προτεινόμενο περίγραμμα παρέμβασης κατά απειλή, όπως παρακάτω:

 Α.  Η Δύση έχει ιστορικά δίκαια στο Ανατολικό Αιγαίο τα οποία απειλούνται.

Η Τουρκία διεκδικεί ολοένα και πιο πιεστικά νησιά και μέρος της θάλασσας του  Ανατολικού Αιγαίου. Δηλ. ένα σημαντικό κομμάτι του λίκνου του δυτικού πολιτισμού. Σ’ αυτό γεννήθηκαν δύο από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος  και ο Πιττακός  ο Μυτιληναίος, καθώς και ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης ο Κώος και ο μεγαλύτερος μαθηματικός των αρχαίων χρόνων, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος.

Σχεδόν 110 χρόνια μετά την απελευθέρωση, οι Τούρκοι απειλούν την  ελληνική κυριαρχία στα νησιά με πρόσχημα το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας.

Κατ’ επανάληψη προσκλήσεις από Ελληνικές κυβερνήσεις από τη 10ετία του ’70,  για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα θέματα της υφαλοκρηπίδας, έχουν απορριφθεί. Απαιτεί διμερείς διαπραγματεύσεις, βάζοντας στο τραπέζι ολοένα και περισσότερες διεκδικήσεις και τη συνεχώς αυξανόμενη στρατιωτική της ισχύ. 

Συνοπτικά:  Η επιθετική επιστροφή των Τούρκων για κυριαρχία ξανά, πάνω σε νησιά του λίκνου του δυτικού πολιτισμού είναι έξω από κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου και κατά παράβαση των συνθηκών.  Είναι μια ισχυρή πρόκληση προς αυτόν τον πολιτισμό και ζητούμε τη συμπαράσταση των δυτικών κοινωνιών στην αποτροπή των απειλών.

 Β.  Η νέο-οθωμανική αυτοκρατορική επιστροφή  της Τουρκίας, στηριγμένη στα όπλα, σπρώχνει τον δυτικό πολιτισμό σε πισωγύρισμα.

Όπως  αναφέρθηκε στην αρχή, η  Τουρκία είναι η μοναδική από τις πρώην αυτοκρατορίες που επανέρχεται και επιχειρεί επεκτατική  νέο-οθωμανική αυτοκρατορική επιστροφή με όπλα  τη χρήση ή απειλή χρήσης ένοπλης βίας, με grotesque προπαγάνδα και τη θρησκεία, με στόχους προς Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Ανατολική Μεσόγειο-Μέση Ανατολή.

Το ερώτημα που απευθύνεται προς τις δυτικές κοινωνίες και ιδιαίτερα σε εκείνες που οι χώρες τους ήταν πρώην αυτοκρατορίες, είναι το αν  ανέχονται την Τουρκική επιστροφή με βαρβαρική πρακτική περασμένων αιώνων και αν συνειδητοποιούν τους κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή.

Η σημερινή Ελλάδα όντας το ανατολικό σύνορο του Δυτικού Κόσμου έχει ανταποκριθεί με το μέγιστο των δυνάμεών της αλλά χρειάζεται και την ενίσχυση από τις δυτικές κοινωνίες, όπως και στο παρελθόν, στο μέρος που τους αναλογεί.

ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΗΛΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΙΑ

Μια πρόταση για τους φορείς του Ελληνισμού που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και προσφέρουν σ’ αυτή την εκστρατεία:

  • Ομογενειακοί φορείς και προσωπικότητες της διασποράς,
  • Τμήμα ή ολόκληρη η επιτροπή εορτασμού 1821-2021 (χωρίς κυβερνητικό μανδύα).
  • Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Ελευθ. Βενιζέλος,
  • Το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής,
  • ΑΕΙ και Δεξαμενές σκέψης  που διαθέτουν  ινστιτούτα ή τμήματα σχετικά με το αντικείμενο,
  • Μείζονες ελληνικοί τουριστικοί φορείς (συμβουλευτική συμμετοχή για αλληλεπίδραση με θέματα τουρισμού).

Καταλληλότερος και υψηλού ειδικού βάρους φορέας για την οργάνωση και εποπτεία Συντονιστικού Οργάνου αξιοποίησης των παραπάνω φορέων, είναι η Ακαδημία Αθηνών, προτείνοντας κατάλληλα μέλη της γι’ αυτό.

*  Ο Στέφανος  Ανδριάνης είναι Αντισ/γος ε.α , Πολιτ. Μηχανικός,
–  Επίτιμος Διοικητής ΑΣΔΕΝ
–  πρώην Πρόεδρος & Διευθ. Σύμβουλος των  ΕΑΣ, (ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ)
–    πρώην αιρετός της αυτοδιοίκησης Χανίων

ΥΓ. Αν η Χώρα είχε συγκροτήσει ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας με διακομματική συναίνεση και είχε προσέξει λίγο περισσότερο την ένοπλη ισχύ της από τη 10ετία των Ιμίων, σίγουρα σήμερα η χώρα θα είχε υψηλότερο επίπεδο διπλωματικο-στρατιωτικού αποτρεπτικού δυναμικού. Ποτέ δεν είναι αργά!

 

INTERNATIONALIZATION NOW, DIRECTLY WITHIN THE WESTERN SOCIETES OF TWO TURKISH CHALLENGES AGAINST WESTERN CIVILIZATION

By Andrianis, Stefanos *

All historical western empires have become former.

Many, by using mild forms of power, such as advanced science and technology, strong economic potential, etc., managed to maintain influence and economic activities in former colonies.

Turkey is also a former empire that collapsed a century ago, – completely – after degenerating as the “Sick Man of Europe”.

In recent decades, it is the only former empire that has begun and continues to intensify its imperialist return in violation of existing conditions. Means of aggressive expansion, the ….sword of Muhammad.

Apparently, in lack of mild power means, it uses or threatens to use military force, mixed with religion and grotesque propaganda.

As a matter of fact this is a historic turning point and a real regression of western civilization. Though, some governments seem to over pass it.

 Greece, first of all, had to analyze and evaluate these developments and to inform the western societies about the gradual “construction” of the neo-Ottoman armed return.

 Note that neo-Ottomanism, in its secular nationalist version, had already been highlighted since the 1980s and 1990s by leading Western Think Tanks. Its first ….steps were in Cyprus (1964 and 1974), claims in the Aegean Sea and islands since 1976, incidents on the island of Imia in 1996, in Northern Iraq, etc.

Political Sunni  Islam in Turkey withstood the persecution of the Kemalists and after 2002 – under Erdogan – invaded the Turkish power machine, reinforcing the already strong anti-Western sentiments in society.

Since then, the theocratic Islamic conception has returned and settled on the already existing nationalism, which the secular Kemalists had inflated in their time, as a counterweight, forging the Islamo-nationalist consciousness into the majority of society.

There are also atavistic characteristics of a conqueror, in the collective subconscious of the majority, as even Turkish intellectuals admit:

“it permeates (The Turks) mentality and culture of conquest and with this prism they continue to see their state within the world” ‘, Ahmet Kabaklı, (famous Turkish intellectual, 1924 – 2001).

The above social components have shaped the last three decades, the strong social basis of the aggressive neo-Ottoman return.

The secular pro-Western perception is still maintained in limited social strata on the west coast, in Istanbul and Ankara, but with a reduced possibility of intervention.

Turkish Sunni political Islam in sum (indicative):

  • “Our national army belongs to our Prophet’ s home …”, statement of the Minister of National Defense Akar, in June 2018 in “Isparta”.
  • The emblematic ‘’performance’’ of the supreme Imam A. Erbas with the “sword of Muhammad” on the Pulpit of Hagia Sophia on 24/7/2020.
  • The spirit of the lyrics “Mosques are our barracks… minarets are our bayonets…” exerpt from a poem by Ziya Gökalp, publicly recited by Erdogan himself in 1997.

The frequent and widespread use, not only  by the society but also by leaders (including Pr. Erdogan) of the insulting phrase “remnants of the sword” (kığlıç artıği), suggests that the intergenerational memory of the use of the turkish yataghan is still vivid. It refers not only to the people  which remained after the  historically well-known  genocides, but also to their descendants, the Armenians, the Greeks etc.

Turkey of the ….sword, was mentioned in an not at all diplomatic language,  by the US Secretary of State Mike Pompeo, in an interview on 3/1/2019 on Newsmax. Pompeo: “By leaving Syria we will ensure that the Turks will not slaughter the Kurds.”

Western support to Erdogan against the Kemalists was very strong from 2002 to 2009, based on his promises to form a moderate co-operative Muslim state.

The supporters were refuted.

Erdogan, having deceived the western “radars”, gradually evolved, step by step, as an increasingly aggressive state, motivated by a strong public perception of Islam-nationalism, seeking to further strengthen its military power, while cultivating the concept. of imperialist return.

This is a reality that will objectively push any next leadership.

For the foreseeable future, the culture of democracy and of civilized secularism as well as the understanding of international law in the context of Western standards, will be terra incognita, in Turkey.

 In this sense, there is a question of credibility in discussions or negotiations between Turkey and Western countries. Will Turkey agree to negotiate in accordance with the provisions of international law and within the framework of Western standards? Very doubtful. But this is an issue that the West have to resolve.

The crucial issue for Greece today is whether Turkey will limit its maximalist claims and agree only to negotiations on more or less influence in the EEZs of some islands and even more – in case of disagreement – whether to accept a referral to the Hague tribunal.

It seems extremely difficult to agree. It is also difficult for Greece to refuse dialogue, at least for exploratory contacts.

In fact, Ankara will agree to limit its agenda to EEZ issues only if US and EU pressure exceeds the level of Turkish military-economic resistance. (Pr. Erdogan does not seem to be ready to clash with the West yet, according to Huntington’s ….prophecies, although he seems to be studying the latter).

The support  from Western governments to Greece, is for the time being vague.

Adequate outside intervention and assistance  are currently in doubt, as each of the powerful Western states has its own assessments, on the risks emerging from the military strengthening of an already  Islamo-nationalistic and revisionist Turkey  and this is reflected in the difficulties in taking clear and decisive  resolutions by US, EU and NATO.

The closest red line to the Greek one, is that of France.

The most distant, seems to be the German one.

In contrast with France, Germany does not consider  any emerging serious threat for its “narrow” state interests  in case of  potential  control in Eastern Mediterranean, by Turkey.

MAJOR CHALLENGES AGAINST WESTERN CULTURE

 Societies today, as in the past, can have their own opinion and role of intervention.

It is a duty of Hellenism to address Western societies to point out two major Turkish insulting challenges to Western culture.

The past shows that the main criterion prevailing on negotiation tables are national interests and not historical rights.

(Historical rights are over time present, but are not easily accepted as negotiating arguments, Elefth. Venizelos, 100 years ago).

Regarding the struggle based on historical rights, one of the most important examples was the great philhellenic movement, organized in Western societies in the 18th century, in support of the Greek liberation revolution in 1821 against the Turkish occupation.

Many citizens from America and Europe, recognizing that Greece was the cradle of the western civilization of science and democracy, considered it as their own historical right and obligation to intervene, despite the negative attitude of the governments that formed the then “Holy Alliance”. »

The movement offered multiple support, even blood to the Greek liberation struggle.

In my opinion, both letters of support for the rights of Greece recently published by personalities from Britain and France, were an expression of the above perception.

It’s the right time  for forums of Hellenism,  in Greece and abroad, to unfold (not as governmental initiative) a comprehensive and creative campaign, directly  addressed to Western societies, reminding them  their historical rights and obligations too, to help the today struggle of Greece to encounter two main offensive challenges against the Western culture, deriving from  the military aggressive return of neo-Ottomanism.

Proposed intervention outline for the two serius challenges as follows (by case):

A.     STRUGGLE TO KEEP FREE ISLANDS, WHICH ARE PART OF THE WESTERN CIVILIZATION’ S CRADLE.   

The West has historical rights in the Eastern Aegean, which are threatened by Turkey.

Turkey’s claims are becoming increasingly aggressive on many islands and part of the Eastern Aegean. That is, they threaten a significant part of the cradle of Western civilization. These are the islands where were born and lived the father of medicine Hippocrates from Kos and the greatest mathematician of ancient times, Pythagoras from Samos and  also two out of 7 distinguished ancient Greek philosophers,  that is, Kleovoulos from Rhodes and Pitakos from Mytilene.

Almost 110 years after the liberation, Turkey threatens Greek sovereignty over the complex of these islands.  under the pretext of the continental shelf status.

For this  issue Greek governments repeatedly invited Turkey since 1970s, to address the dispute  on the continental shelf to the  International Court of Justice in the Hague.

Turkey  was steadily  rejecting any proposal, pressing for bilateral  negotiations, putting on the table more and more claims and its ever-increasing military power.

In short: The aggressive come back of Turkey, to re-dominate on islands which are part of the  cradle of Western civilization, is out of any rule of international law and violates existing  treaties.

It is a cheeky challenge to this culture and Greece foresees to support from Western societies to prevent these threats.

 B.     NO, TO TURKISH  BARBARIC CONQUEST PRACTICES, USING MEANS OF PAST CENTURY.

 Turkey’s neo-Ottoman imperial return using military power  pushes Western civilization backwards.

As mentioned at the outset, among the former Western empires, Turkey is the only one which returns and attempts an expansive neo-Ottoman imperial comeback  using religion and military force, targeting Europe, North Africa and the Eastern Mediterranean-Middle East.

 The question, addressed to the Western societies and especially to those whose countries were former empires, is whether they tolerate a Turkish return using barbaric practices belonging to past centuries and whether they are aware of the threats against the peace in the region.

Modern Greece, being the eastern border of the Western World, has responded with its maximum power, though it needs the support from the western societies, as in the past, in the frame  of struggling for the historical rights of the cradle of western democracy.

ORGANIZATIONS WHICH, IN MY OPINION, ARE SUITABLE FOR THE CAMPAIGN

A proposal about forums of Hellenism which could participate and offer to this campaign:

  • Organizations abroad and personalities of the Diaspora,
  • Part or the whole celebration committee 1821-2021 (out of governmental dependency).
  • The National Research Foundation Eleutherios Venizelos,
  • The Institute of Democracy Konstantinos Karamanlis,
  • Universities and think tanks possessing institutes or departments related to the subject,
  • Major Greek tourism agencies (consulting participation for any interaction with tourism issues).

In my opinion the Academy of Athens is the most appropriate and reliable body for organizing and supervising a Coordinating Body consisting of members of the Academy, which will coordinate all the above forums.

* Stefanos Andrianis
  Lieuten. General ret., -  Civil. Engineer,
- Honorary Commander of supremeCommand of ASDEN 
- former President & CEO of HELLENIC DEFENCE SYSTEMS, (EVO- PYRKAL)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *